Twee studenten van Studierichting Geschiedenis van de Faculteit der Humaniora zijn in de periode van 16 november tot en 14 december 2014, in de gelegenheid gesteld een training te volgen voor de bescherming van het onderwater cultureel erfgoed. Ook voor ons land met een rijke geschiedenis is het bergen van het onderwater cultureel erfgoed van belang.
De training is verzorgd door de UNESCO die zich er o.a. voor beijverd het onderwater cultureel erfgoed wereldwijd te beschermen. De training is verzorgd op het eiland St.Eustatius. Behalve Suriname hebben nog enkele andere landen zoals, Belize, Bonaire, Cuba, de Dominicaanse Republiek en Zuid-Afrika deelgenomen aan deze activiteit.
De studenten Guno Phagu en Dharwiendre Rambharosa geven aan dat de training goed aansluit op het vak archeologie (de wetenschap van het oude) dat deel uitmaakt van het curriculum van de opleiding. De tweedejaars studenten geschiedenis menen dat het conserveren van het onderwater cultureel erfgoed zoals scheepswrakken cruciaal is voor de geschiedschrijving van ons land. Maar ook hoe deze kostbare schatten te beschermen tegen schatduikers die munt slaan uit de gevonden voorwerpen. Het is daarbij van betekenis dat er wetgeving komt voor bescherming van het cultureel en immaterieel erfgoed in Suriname. Ons land beschikt jammer genoeg nog niet over wetgeving op dit stuk. Wetgeving is nodig om tot duurzame conservering van ons cultureel onderwater erfgoed over te gaan.
Volgens Guno en Dharwiendre is er voor Suriname heel wat te doen op het gebied van conservering van het cultureel erfgoed daarbij kan gedacht worden aan de Goslar in Surinamerivier, het slavenschip Leusden dat in 1738 verging voor de monding van de Marowijnerivier en de overblijfselen in het Stuwmeer.
Het belangrijkste dat de studenten geleerd hebben uit de training is, hoe geïdentificeerde overblijfselen uit het verleden te managen. Waarbij planmatig wordt overwogen als wrakstukken uit het water gehaald worden of niet en wat de mogelijke gevaren kunnen zijn. Een andere optie is om de wrakstukken te laten liggen en er een beschermende dijk omheen te bouwen en zodoende het cultureel onderwater erfgoed te beschermen tegen schatzoekers. Een andere manier is om de overblijfselen in het zand in te graven. Suriname verkeerd echter in de ongunstige omstandigheid dat in zoetwater wrakstukken minder lang geconserveerd blijven dan in zoutwater.